ನೆನಪು - 3

ನೆತ್ತಿಯಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಂದಿನವರೆಗೆ ಕೂದಲೆಲ್ಲ ಉದುರಿ ಬೋಳಾಗಿ ಅಗಲವಾದ ಹಣೆ ಎಂಬಂತೆ ಕಾಣುವ, ಶರೀರದಲ್ಲಿ ದಪ್ಪಗೆ, ಕುಳ್ಳಗೆ - ಯಾವಾಗಲೂ ತೂಕಡಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುವಂತೆ ಕಾಣುವ, ಸ್ವಲ್ಪ ತೊದಲುತ್ತಾರೇನೋ ..ಎಂಬಂತೆ ಮಾತಾಡುವ, ಮಹೇಶ್ವರ ಮಾಸ್ತರರು ಒಂದನೆಯ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ. ಕಾಯಿಗೆ ಕಾಯಿ - ಕಡ್ಡಿಗೆ ಕಡ್ಡಿ ಸೇರಿಸಿ ಒಂದು - ಎರಡು ಕಲಿಸಿದವರು. ಒಂದೊಂದೇ ಬೆಂಚಿನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮಗ್ಗಿ ಹೇಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಹೆಗಲಿಂದ ಹೆಗಲಿಗೆ ಕೈಗಳನ್ನು

ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಹಿಂದಕ್ಕೂ ಮುಂದಕ್ಕೂ ತೂಗುತ್ತ, ರಾಗವಾಗಿ ' ಒಂದೊಂದ್ಲೊಂದು.. ಒಂದೆರಡ್ಲೆರಡು ..' ಮಗ್ಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದು ನೆನಪಾದೆರೆ ಸಣ್ಣ ನಗು ತೇಲಿ ಬರುತ್ತದೆ. ಮಹೇಶ್ವರ ಮಾಸ್ತರು ಬಹಳ ಸಮಾಧಾನಸ್ಥರು, ನಿಧಾನಸ್ಥರು ಕೂಡಾ. ಅವರು ಒಂದನೆಯ ತರಗತಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದು ಕಾಣೆ.

ಸ್ವಂತ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೇ ಇಲ್ಲವೇನೋ ಎಂಬಂತಿರುವ, ಸದಾ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಮಾತನ್ನೇ ಒಪ್ಪುವಂತೆ ತಲೆದೂಗುತ್ತ ನಡೆಯುವ, 'ನಾಗರ ಹಾವೇ..ಹಾವೊಳು ಹೂವೆ ' ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟ, ಕನ್ನಡಕ ಹೊತ್ತ ಸೌಮ್ಯ ಮೊಗದ ಜಯದೇವ ಮಾಸ್ತರರು ಎರಡನೆಯ ತರಗತಿಗೆ.

ಶಿಸ್ತಿನ ಸಿಪಾಯಿಯಾಗಿ, ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಲೆಕ್ಖಪಾಠ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಆನಂದರಾಯರು ಆನಂದವಾಗಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ! ನಾಟಕಗಳು - ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳು - ಪ್ರಬಂಧ - ಚರ್ಚೆಗಳು ಇತ್ಯಾದಿ ಸಮಯಗಳಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳ ಗೆರೆ ದಾಟಿ ಮುಂದೆ ಬಂದು ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತ ಬಹಳ ಆತ್ಮೀಯರೆನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ! (ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಾಟಕ ರಿಹರ್ಸಲ್'ಗಳ ಅವರ ಒಡನಾಟದವನ್ನು

ನೆನೆದರೆ ಹೆಮ್ಮೆಯೆನಿಸುತ್ತದೆ !) ಆದರೆ ಲೆಕ್ಖ ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಐದನೆಯ ಬಾರಿಯೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಚಾಚಿದ ಅಂಗೈ ಮೇಲೆ ನಾಗರ ಬೆತ್ತದ ಏಟೊಂದು ಪಟ್ಟನೆ ಬಿದ್ದ ನೆನಪಾಗಿ ಈಗಲೂ ಕೈ ಚುರುಗುಟ್ಟುತ್ತದೆ !

ಏಕೆಂದರೆ ಅದೊಂದೇ ಏಟು ಸಮಗ್ರ ಶಾಲಾ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು !!

ಮಿತಭಾಷಿ ಚಂದ್ರಶೇಖರ ಮಾಸ್ತರರು , ಮತ್ತೆ ವಿಜ್ಞಾನದ ವೆಂಕಟರಮಣ ಮಾಸ್ತರರಂತೂ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಾಗ ಬಾಯಿಯನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಮುಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದು ದವಡೆ ಹಲ್ಲನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮಸೆಯುತ್ತಿದ್ದವರು. ಹೊರಗಿಂದ ನೋಡುವವರಿಗೆ ಕಿವಿಯಿಂದ ಕೆಳೆಗೆ

ಎಲುಬುಗಳು ಮೇಲಕ್ಕೂ - ಕೆಳಕ್ಕೂ ಆಡುವುದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣುವಂತಿರುತ್ತಿತ್ತು !

ಲೆಕ್ಖ - ವಿಜ್ಞಾನಗಳನ್ನು ಇನ್ನೂ ಒಬ್ಬರು ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದವರು ಗಣೇಶ ಮಾಸ್ತರರು.

( ಮುಂದುವರಿಯುವುದು.. )